In ons hotel zijn de muren nogal dun, dus wanneer de wekker van Thijs gaat en Richard er direct uit gaat om de douchen, komt hij daarna er achter dat het de wekker van de buren was. Het is dan 6.15 uur. Beetje erg vroeg als we om 7.30 uur pas kunnen ontbijten. Richard maakt dus maar even een mooie ochtendwandeling door de sneeuw.

Na het ontbijt beginnen we aan de langste etappe van de vakantie, maar wel geheel in dalende lijn naar Zürich. De 600 hm tussendoor daargelaten. Na 20 kilometer asfalt krijgen we een schitterende stukken singletrack gecombineerd met gravel. Echt fantastisch!

Een stuk verderop is de weg vlakker en rijden we veel kop over kop lange stukken in hoog tempo achter elkaar aan. Geniet! En wel om je heen blijven kijken natuurlijk!

Meer numero uno

We rijden langs twee grote meren vandaag en Zürich ligt aan het eind van het laatste meer. Richard heeft 5 kilometer voor het station een mooi Strandbad gevonden. Na een lekkere frisse duik in het meer kunnen we dus ook nog even heerlijk douchen, zodat we fris en fruitig de trein in kunnen op naar Amsterdam!

Het was weer een fantastische dag vandaag! De weg voor ons hotel is gelijk al de klim naar de Stelvio, dus even warmrijden zit er niet in. Het duurt dus even voor we de soeplesse weer een beetje terug vinden in de benen.

Drie kilometer onder de top rijden we langs de afslag naar Zwitserland die we straks moeten hebben. Waar Thijs Richard in een goed gesprek test. Thijs: “Zullen we anders gewoon gelijk afslaan in plaats van naar boven rijden?” Richard: “Ja, dag! Ik wil gewoon naar boven!” Thijs: “Waarom wil je dat? Je kan vanaf hier toch ook de top zien?” Tsss… Grapjas. We rijden dus lekker naar de top en scoren nog even een mooie magneet voor op de koelkast.

Maar wat een gekkenhuis met motorrijders bovenop de Stelvio! We gaan dus snel weer verder op pad. We rijden de pas 3 kilometer terug de berg af en slaan dan af richting Zwitserland.

Aan het begin van de twee kleinere passen voor de finale Flüelapass, zijn we hard toe aan een lunch. We hebben onderweg weer teveel foto’s zitten maken, dus we rijden om 12.10u bij een supermarkt langs en die is net tussen 12 en 14u dicht. Gelukkig komen we een stuk verder op na een lekker stuk gravelklim nog een goede eettent tegen. Richard wil zich nog insmeren voor de lunch, maar na de lunch begint het op de twee passen flink te regenen. Richard heeft gelukkig nog een aardige speklaag, maar Thijs krijgt het bibbertjes koud.

We hebben geluk, want niet veel later trekt het weer helemaal open en rijden we een schitterende laatste klim naar ons hotel boven op de Flüelapass.

Na een lekker ontbijt in ons mooie hotelletje vertrekken we voor een mooi tocht over de Gavia! Ondanks een super slechte nacht voor Richard (no pictures please!) hebben we er weer zin in!

Het begin duiken we gelijk tussen de fruitbomen een extreem stijle afdaling in. Daar moeten we dus ook weer verderop uit met dezelfde 22%. We zijn gelijk warm in elk geval. 🙂

Dan beginnen we aan de eerste echte klim van de dag. De Passo del Tonale (Richard raakt steeds in de war met Vitello Tonnato) is een mooie opmaat naar de Gavia.

We dalen weer een flink stuk en lunchen lekker aan de voet van de Gavia. Het is gelukkig prachtig weer vandaag en kunnen genieten van schitterende uitzichten.

Het klimmen gaat bij ons allebei super lekker. Na de Zoncolan een paar dagen eerder valt alles mee zal ik maar zeggen. De omgeving wordt steeds ruiger en woester en bovenop rijden we tussen de sneeuw door naar 2652 meter hoogte op de Gavia. Voldaan feliciteren we elkaar met weer een mooie heipaal.

Daarna dalen we via een schitterende afdaling af naar Bormio (Borneo in de volksmond). We waren om 17 uur boven op de Gavia waar het inmiddels lekker rustig was. De hele dag door zagen we veel motoren en sportauto’s langs zoeven. Richard was net te laat om twee mooie Mustangs voor Nas op de foto te zetten.

Dan zijn we eindelijk een keer op tijd op de eindbestemming. Om 18 uur checken we in bij hotel Adele en beginnen we met nagenieten van een geweldige dag en de recovery.

Ondanks de flinke afstand en drie beklimmingen voelt deze dag een beetje als een overbruggingsdag. Het is ook een beetje druilerig weer. Na de tweede klim kunnen we amper de eerste herinneren en tijdens de derde vragen we ons af hoe de tweede ook alweer was.

De lange, woeste gravelafdaling van de tweede klim is echter wel een die ons bij blijft!

En voor de laatste klim nog even aansterken met een goede lunch op een prachtig Italiaans plein.

De laatste klim naar de Mendelpass over 23 kilometer is erg lang. De laatste kilometers klimmen en dalen zijn in de regen. Gelukkig is er vandaag wel gelijk plek bij het hotel waar we warm welkom worden geheten. Het eten is ook echt fantastisch! Na een heerlijke douche kunnen we gelijk aanschuiven voor een uitgebreid drie gangen diner met saladebuffet.

Op naar de Gavia morgen! 🥳

Zonder ontbijt vertrekken we vanaf onze cabin op de camping na een redelijk slechte nacht voor een mooie avontuurlijke dag. Na 30 km eten we onze broodjes die we hebben gescoord aan de voet van de Zoncolan. We rijden de Zoncolan gelukkig aan de makkelijke kant op. Nou ja… Dat denken we. We krijgen van Komoot een kortere route voor onze kiezen over een geitenpad. De percentages zijn veel boven de 15%! Het laatste deel van de klim is weer over de gewone weg, maar dat was ook net het zwaarste stuk. Alles is zo zwaar, dat 12% als herstellen voelt. Helemaal gesloopt, maar voldaan komen we boven aan.

We dalen snel af naar beneden en een lange meer geleidelijke klim naar ongeveer dezelfde hoogte als de Zoncolan. Na een goede lunch is dat een stuk beter te verteren. Het mooiste aan deze klim is echter de afdaling! We rijden een fantastische gravelafdaling met schitterende uitzichten.

Vroeger liep hier over een mooie asfaltweg, maar deze is door een aardverschuiving voor een groot deel verdwenen. Het gekke is dat we in de afdaling dus veel over grind en keien rijden, maar soms ineens over een prachtig stukje asfalt.

Dan nog als toetje een laatste makkelijke klim in twee delen. Op papier dan want in allebei de delen zitten stukken van drie kilometer over gravel met veel stukken boven de 15%. Het is de kunst voldoende snelheid te houden en genoeg druk op de achterband te houden, zodat je niet wegslipt.

De afgelopen slaapplaatsen hadden we geregeld, maar vandaag en morgen niet om een beetje flexibel te zijn. Wel handig op een zaterdag. De drie eerste hotels zitten vol, maar bij de vierde hebben we gelukkig om 20.15u eindelijk plek. We kunnen alleen niet meer eten, dus we halen een pizza verderop in de straat en eten deze heerlijk op op onze kamer met uitzicht op de bergen.

Wat een legendarisch mooie dag was dit!

De wekker gaat weer vroeg vandaag. Na een heerlijk ontbijt stappen we om 7.30 uur op de fiets. We hopen de hitte op de zwaarste klim vandaag zo een beetje te mijden.

Na 60 kilometer door het schitterende Soca dal met een kleine stijgende lijn stoom opwaarts, een wiebelbrug, een stukje klauterwerk om weer op de weg te komen en een gratis koffie en colaatje (jij had toch betaald?) beginnen we aan de Triglav. De zwaarste klim van de dag. Het klimmen gaat alweer een stuk makkelijker dan gisteren,maar de laatste kilometers zien we percentages tussen de 12 en 18%. Das wel even afzien!

We hebben al flink trek, maar maken eerst nog maar even wat kilometers bergafwaarts om halverwege de 173 kilometers uit te komen met de lunch.

De tweede helft van de dag is redelijk makkelijk met een geleidelijke klim en een dalende lijn voor het grootste deel. Bijna aan het eind hebben we nog een route die loopt over een rivierbedding, maar na 500 meter wegzakken in zand en grind kunnen we echt niet verder en moeten terug voor een alternatieve route over de weg.

We slapen vandaag in een houten iglo op de camping in Alesso na een schitterende dag.