Op dag 10 vertrokken we voor een betrekkelijk eenvoudige etappe van Moirans-en-Montagne naar ‘zo ver mogelijk voorbij Geneve. Na een voorspoedige start kon Richard eindelijk een nieuw matje kopen. Daarna ging het direct stevig berg op… en langer dan gepland. Na een enorm lange klim van rond de 20km en een afdaling na een ’tussendalletje’ zagen we aan het begin van de middag eindelijk een supermarkt. Helaas hebben de Fransen de slechte gewoonte om ’s middags fiësta te vieren, dus helaas geen eten voor ons. Gelukkig waren er direct vier vriendelijke motorrijders die ons pain, jambon en pate aanboden. Blijkbaar zagen we er erg verlept uit… (gelukkig voor Thijs hadden we ook nog wat ander beleg) Daarna nog in een restaurant een paar liter vocht weg gewerkt en het heugelijke nieuws te horen gekregen dat we nog ruim 7km mochten klimmen naar 1320m. Boven aangekomen hadden we een magnifiek uitzicht over het meer van Geneve. Uiteindelijk deze dag nog een ruime 100km gereden met een eindbestemming even na Geneve.
Op dag 11 was het drama met opstarten. Vooral Richard voelde zich enorm *** en naar zeggen van Thijs zag hij er ook zo uit. De enige weg richting Martigny was vandaag een drukke soort van provinciale weg waar vrachtwagens soms akelig dicht langs suisden. Qua parkoers was het vandaag redelijk saai en vlak, maar de omgeving werd met de minuut mooier. Na ruim 100km hadden we onze lunchbreak aan het begin van het Rhonedal. Richard had als doel gesteld om camping Rhone in Gampel te bereiken, maar dat leek een beetje teveel van het goede. Uitdagingen moet je daarentegen altijd houden en bruggen zijn er om geslagen en overbrugd te worden, dus uiteindelijk hebben we toch maar voor teveel van het goede gekozen en vandaag totaal dus weer ruim 160km op de tellers weten te zetten. Vandaag dus weer om 8 uur vertrokken en om 19 uur aangekomen.
Ik moet weer afsluiten, want de campingbaas gooit de toko hier dicht. Morgen naar Italie over de Simplonpas. Thijs mag de bob morgen over de 2005 hoogtemeters trekken. 🙂
Alsof de duvel ermee speelt: een bericht van de krakers zelf en de sponsors bijgewerkt. Goed werk mannen!
En denk maar zo: je doet dit maar een keer in je leven dus je kunt er maar beter van genieten. Ook de lekkende luchtbedden en langsscherende vrachtwagens… 🙂
Leuk een bericht van je te lezen Rich. Klinkt inderdaad als één groot doldwaas avontuur. Al zijn die achteraf vaak leuker dan op ’t moment zelf. Zet em op!