Dag 14: Oggiono (IT) – Brescia (IT), za 13 sept.

Wat een hondenweer. Zoveel water uit de lucht op een dag is gewoon niet meer normaal. Bij vertrek was het nog droog en konden we na een goeie nachtrust op een waardeloze camping met een dronken campingbazin nog genieten van een mooie omgeving met af en toe een goed klimmetje. Al snel sloeg het weer echter om en kwam het met bakken uit de lucht. ‘Tempo bruto!’

Tijdens het schuilen in een klein dorpje zagen we 50m verderop een bordje hangen… ‘Pizzaria’ riep Thijs opgelucht. ‘Waarschijnlijk dicht’ dachten we allebei. De toko bleek gelukkig open en het bleek een fantastische tent te zijn waar we voor 10 euro een goeie pasta, een kaasplank, onbeperkt groente, sla etc. plus een cola en een cappuccino kregen. Toen we bij vertrek vertelde dat we naar Istanbul gingen kregen we ook nog een aperitivo wat ons heerlijk deed verwarmen. Daarna weer lekker de koude, stromende regen in.

Bijna bij Brescia aangekomen werden we nog blij verrast door een prachtige spoorrails die schuin over de weg lag. In combinatie met de regen en een snelheid van rond de 30 was er geen houden aan. Richard reed voorop en maakte een prachtige glijer over het asfalt en kopte bijna een auto. Die kon gelukkig net op tijd stoppen. De verdiensten waren een paar mooie schaafwonden en een slingertje in het voorwiel. Thijs ging ook nog half onderuit, maar was gelukkig net op tijd in de ankers gegaan.

In de binnenstad van Brescia hebben we vervolgens een mooi hotelletje opgezocht waar enkel nog de suite beschikbaar was. Richard werd erg stijf na zijn valpartij, dus naar iets anders op zoek in de buitenstad was niet echt een optie. Een nachtje comfort kon ook geen kwaad voor de kettingkrakers. ’s Avonds voor het eerst een avondje goed vertier in de stad, waar we is zijn gaan nadenken over het vervolg van onze reis en waar weer mooie nieuwe uitspraken zijn geboren, zoals ‘geld kost het toch’ (in aanvulling op ‘je kan je wel druk gaan maken, maar ja… het is nu toch al gebeurd’) en ‘met een rietje het bos in gestuurd.’

Dag 15 begint in ieder geval met slecht weer (wanneer komt die zon weer is terug, Lokhand). Besloten is met meer dan 50% van de stemmen dat we vandaag rustig naar Garda rijden en daarna meer noordelijk aanhouden dan gepland. Noord Italië is net één grote stad en het fietsen langs provinciale weg met voorbij suizend verkeer hebben we wel gezien. Noordelijker betekend echter wel flink meer hoge heuvels om te bedwingen, maar dat nemen we maar even voor lief.

Verder onze grenzeloze dank aan het team achter de site met onze co-piloot ‘De Automatische Piloot’ en onze geliefde weerman ‘De Lokhand’. Daarnaast iedereen bedankt voor de support in de vorm van mailtjes, reacties en smsjes.