Het heeft even geduurd, maar dan toch…
Na 3.478km zijn Thijs en Richard op donderdag 2 oktober in Istanbul aangekomen. Zij werden daar verwelkomd door de broer en zus van Thijs, Pedro en Marjolein, en Guido Hovens van Istanbul Kids. Fantastisch dat zij aanwezig waren. Dat maakt de aankomst onvergetelijk en erg bijzonder.
De laatste dag was toch een beetje te veel van het minder goede op de weg met al die drukte. Over de snelweg Istanbul inrijden op de fiets is toch niet iets wat we iedereen aanraden. Het bleef gelukkig bij een paar ‘bijna-aanrijdingen’ waarbij Richard af en toe haast een rijdende bus kon instappen. Voltreffers hebben we gelukkig niet gehad.
Maar wat geeft het een fantastisch gevoel als je over de heuvels Istanbul voor je ziet liggen. Dat is toch echt een onbeschrijfelijk (ik probeer het toch) gevoel van verlichting. Heerlijk! Toen we in Istanbul waren zijn we zo snel mogelijk richting de kust gegaan waar we over de ‘wandelboulevard’ voetgangers lastig konden vallen. Het laatste stuk was dus zonder langs suizend verkeer stapvoets richting Sultanahmet.
Op vrijdag 3 oktober zijn we met Guido een school gaan bekijken in de buurt. Een redelijke domper, aangezien het vakantie was, maar gelukkig was de conciërge aanwezig en kregen we een kleine rondleiding van Guido waarbij hij over de school, de kinderen en de stichting vertelde. Aansluitend werd het opgehaalde geld overhandigd door de KettingKrakers aan Istanbul Kids in de vorm van een cheque. Het totale bedrag wat is opgehaald bedroeg € 6.824,75. Een mooi bedrag waar, voor de armste kinderen in deze wijk, onder andere warme kleding gekocht wordt voor de aankomende winter. Na afloop zijn we naar ‘De Bazaar’ gegaan voor de officiële overhandiging en de fotoshoot.
Wij willen iedereen bedanken voor alle steun en support tijdens deze lange trip. Een leuk bericht of een priem onder de riem gaven toch vaak een heerlijke opsteker. Voor ons is het een fantastische en onvergetelijke reis geweest. We hebben een hoop mooie plekken tijdens onze reis gezien. Daartegenover af en toe ook te veel asfalt en verkeer. Het was af en toe wat minder weer dan gepland, maar dat is het risico van het vak. De laatste week in Turkije was het gelukkig prachtig weer met een graadje of 25 en een lekker zonnetje. Al met al vallen op zo’n reis bepaalde zaken tegen en er vallen een hoop dingen erg mee. Dat weet je eigenlijk al van te voren. Het belangrijkste is dat er de kettingen gekraakt hebben, maar niet zijn gebroken en dat de KettingKrakers weer in één brok en gezond en wel in ons koude kikkerlandje zijn aangekomen. De volgende keer gaan we het waarschijnlijk wel wat zuidelijker opzoeken en een tocht door de Sahara maken. Wellicht dat de Lokhand nog wat tips heeft over het weer daar, maar het schijnt dat daar de zon wat vaker schijnt. Voorlopig hangen de KettingKrakers echter de toerfiets maar eventjes in de wilgen.
Tot slot willen we namens Istanbul Kids alle sponsoren hartelijk bedanken die hun steentje hebben bijgedragen.
Thanks!
De KettingKrakers