Helaas hadden de Kettingkrakers de afgelopen week last van een zogenaamd writersblock. Vandaag is alles anders en zijn we verlicht door het gevoel van overwinning. Weer hebben we een mooi doel bereikt. Het was wat zwaarder dan gepland. Er waren toch wat meer hoogtemeters na de Pyreneeën dan we vooraf gedacht hadden. Op dag 3 reden we van Jaca naar Lumbier. Een prachtige tocht die de boeken in gaat als een van de mooiste ooit. Vanaf dag 5 kwamen er steeds meer Peregrino’s (pelgrims) langs de route. Op sommige dagen passeerde we er echt honderden. Dit noemde we dan ook de Polonaise des Peregrino’s. Rond dag 6 en 7 waren het wat saaiere dagen met veel vlakke uitgestrekte wegen de temperatuur hing steeds rond de 28 graden in de middag. Op dag 8 was het weer aardig klimmen en gingen we via Villafranca del Bierzo, waar we ’s middags wegens de warmte een fiësta hielden en een menu de Peregrino scoorden weer goed de bergen in. Met de zon die inmiddels achter de bergen was verdwenen plantte we ons tentje rond een uur of 9.15 op een verlaten weiland rond de 1300hm. Dag 9 was na een lange en vooral koude afdaling waarbij we vanuit de zon weer lager de wolken in doken ook weer een dag met aardig wat klimwerk. De temperatuur was ’s middags weer rond de 32 graden. In Arzua was de planning weer een camping te scoren, maar helaas… no camping. In de stad langs een drukke weg een Albergue scoren zagen we ook niet zitten. We besloten er dus een buiten de stad op te zoeken. Al snel zaten we weer in de onbewoonde wereld en werd het dus nog maar een nachtje wildkamperen. Opvallend was dat het ongedierte allemaal wel erg snel de weg naar de Kettingkrakers kon vinden. Met twee dagen achter elkaar wildkamperen zal dat ongetwijfeld iets met onze lichaamsgeuren te maken hebben gehad. Na een avondmaal van een stukje stokbrood, een halve paprika (vers uit het veld), twee fruitkicks, drie gedroogde abrikozen en als toetje een pepermuntje konden we weer lekker slapen.
Vandaag, 14 september, was de laatste dag richting Santiago de Compostella. We hadden totaal nog 44 km nodig om de Kathedraal van Santiago te bereiken. De teller kwam hiermee in totaal op 1150 km te staan. Wel weer een fantastisch gevoel als je in de verte de stad voor het eerst ziet liggen. In de stad was het verder een gekkenhuis. Honderden stonden in de rij om de Kathedraal binnen te komen. Wij gingen dus na een paar foto’s te hebben geschoten snel weer op weg naar een camping om ons weer is even lekker op te frissen.
Straks gaan we weer lekker lopend de stad in om alles nog even rustig te bekijken en wat souvenirs aan te schaffen. Ook hier is het erg warm met een strak blauwe lucht en een temperatuur van een graad of 32.
Super hoor. Ik ben weer erg trots op jullie!