Na een ontbijt met prachtig uitzicht op de camping rijden we om 8.30 uur weer verder. Na een uurtje rijden stopt er een auto voor ons. Een van de mannen die uit de auto stapt roept. “Nou ja zeg. Gewoon Nederlanders hier.” Hij zag “De Bazaar” op de shirts staan en dat kende hij wel. Hij had er nog een winkeltje gehad. Tineke kende hij nog wel, maar die was inmiddels met pensioen. Zelf woont de man in Zaandam en was over vanwege het overlijden van zijn oom.
Vanaf de top zou het 60 kilometer naar beneden zijn met de pedalen los hadden we uit diverse bronnen vernomen. Zo voelt het wellicht in de auto, maar de route gaat nog verdacht veel op en neer en we maken weer de nodige extra hoogtemeters. Maakt niet uit. Het is zeker een van de mooiste stukken van de route en we kunnen er extra van genieten.
We bereiken uiteindelijk de Zwarte Zee bij Unya en we rijden direct de snelweg op. Lekker dan. Hebben we dit 450 kilometer tot aan Batumi? Richard is in elk geval blij dat zijn fiets het bergtraject heeft overleefd met een gebroken spaak. Na een stuk gereden te hebben willen we een broodje eten op de stoep voor een supermarkt. De eigenaar van de cay-tent ernaast nodigt ons uit om op het terras te komen zitten. Het eten wordt ook net geserveerd en we krijgen een bord soep met veel grote stukken vlees erin en kool. Het smaakt prima.
Fatsa is een flinke stad en Richard geeft aan dat hier mooi de fiets gerepareerd kan worden. Na een korte zoektocht komen we bij een handige fietsenmaker. Thijs was zo slim om de dag ervoor drie extra spaken te kopen, dus het materiaal hebben we al. Een kwartier later is de nieuwe spaak geplaatst en het wiel weer gericht. De eigenaar van de tent is een Georgiër en vind het prachtig wat we doen. Hij staat er dan ook op dat we niets betalen voor de diensten en dat we weer lekker door moeten gaan fietsen naar Batumi.
Wanneer we de stad uitfietsen zien we op de borden richting Ordu dat het door de tunnel is. We besluiten de snelweg met een tunneltraject van naar schatting 3 a 4 kilometer te mijden en een paar extra kilometers te maken langs de kust. Het traject hier is een stuk rustiger, maar gaat gelijk weer enorm op en neer. Het zorgt wel voor prachtige uitzichten over de Zwarte Zee samen met de ondergaande zon. Richard spot een bord “te koop” op een stuk grond boven de weg wat nog niet bebouwd is. Dat moet dan redelijk vlak zijn. Na het beklimmen van een geitenpaadje kunnen we de tent mooi opzetten en genieten we van de verder ondergaande zon. Gelukkig wel weer 20 graden warmer dan de avond ervoor. Morgen maar eens kijken of we wat kilometers kunnen maken. Naar schatting is het naar Batumi nog 415 kilometer en bij voorkeur rijden we dit in drie dagen.
Wat een schitterende ervaring weer mannen, lekker door hobbelen! Veel plezier met het laatste stukje 🙂